روغن سویا از دانه‌های گیاه سویا به دست می‌آید. تولید سالانه روغن در جهان سویا به بیش از 30 میلیون تن می‌رسد. امروزه تولید این روغن  پس از پالم در مقام دوم روغن‌های گیاهی قرار گرفته است. اهمیت این دانه در تولید فرآورده‌های پروتئینی (سویا و پروتئین) و تولید کنجاله می‌باشد. ترکیب اسیدهای چرب روغن سویا به صورت زیر است:

لینولئیک اسید 53%، اولئیک اسید 23%، پالمیتیک اسید 11%، لینولنیک اسید 8% و استئاریک اسید 4%.

از ویژگی‌های این روغن داشتن هر دو اسید چرب ضروری لینولئیک و لینولنیک می‌باشد( امگا3، امگا6) که در آن میزان بالایی از لینولئیک اسید (بیش از 50%) وجود دارد.

ترکیب تری گلیسیریدهای روغن سویا به صورت زیر می‌باشد که حداقل یک زنجیره لینولئیک اسید را دارند:

LLL(6/17%)، LLO(3/15%)، LLP(2/10%)، LLLn(9/7%)، LLSt(2/4%)، PLO(9/6%)، OLO(3/6%) و LnLO(8/4%) سایر اسیدهای چرب(8/26%).

روغن سویا دارای ترکیبات کم مقدار متنوعی می‌باشد که در مرحله تصفیه این ترکیب‌ها از روغن جدا می‌شوند. در مرحله صمغ گیری، فسفولیپیدها(لسیتین) و در مرحله بوگیری توکوفرول‌ها و ویتامین E(21/0%- 15/0%) جدا می‌شوند. سویا برعکس سایر گیاهان روغنی دارای مقدار نسبتا زیادی فسفاتید (5/1 تا 4 درصد ) و همچنین مقدار زیادی پروتئین ( بیش از 35 % ) می‌باشد. روغن خام دانه سویا روغنی نیمه خشک شونده است. این روغن دارای 2 تا 5/2 درصد فسفاتید است که باید قبل از تصفیه روغن، فسفاتید را به وسیله هیدراته کردن در مرحله صمغ گیری جدا کرد. این ماده به عنوان لسیتین سویا در صنایع غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. روغن سویا برای ساختن مایونز نیز بسیار مناسب است.